Formowanie iglaków – prosto i z pomysłem!
Drzewa i krzewy iglaste zaskakują swymi rozmiarami niejednego ogrodnika. Musisz nauczyć się cięcia drzew iglastych, bo w przeciwnym razie będą rosły, jak im się podoba.

Iglaki różnie reagują na cięcie. Jedne, np. tuje żywopłotowe, można przycinać nawet dwa, trzy razy w roku. Inne o zwartym, genetycznie zakodowanym stożkowym kształcie, np. świerki ’Conica’, w ogóle nie wymagają cięcia.
W zasadzie nie przycina się drzew iglastych o kształcie choinki, czyli tych, które mają prosty pień i wyrastające z niego prawie poziomo gałązki. Są to głównie świerki i jodły. Natomiast świerki posadzone jako żywopłot powinny być przycinane, i to od młodości, gdyż tylko systematyczne cięcie spowoduje, że żywopłot będzie zagęszczony od samego dołu.
Nawet tak wielkie drzewa jak sosna żółta, czarna czy wejmutka możesz utrzymywć w ryzach przez wiele lat. Wystarczy już od młodości wyłamywć nowe przyrosty, podobne do świeczek, sterczące na końcach gałązek, wtedy, gdy jeszcze nie wykształciły igieł. Odpowiednia pora na tę czynność wypada na ogół na przełomie kwietnia i maja. Bardzo dobrze znosi cięcie sosna górska popularnie nazywana kosodrzewiną.
Jałowce, tuje, cyprysiki – ta grupa iglaków bardzo szybko się odbudowuje. Najlepsza pora cięcia tych drzew iglastych to wczesna wiosna (przed rozpoczęciem przyrostów) i lato (od połowy lipca do połowy sierpnia), kiedy tegoroczne przyrosty są już dostatecznie rozwinięte.
Ten sposób przycięcia gałązki iglaka jest łatwiejszy, ale miejsce ciecia rzuca się w oczy Przycięta w ten sposób gałązka iglaka wyglada naturalnie
Ważne są nie tylko terminy cięcia, ale także sposób. Inaczej przycina się żywopłot, inaczej pojedyncze krzewy. W pierwszych latach po posadzeniu żywopłotu przycinaj tylko jego boki, specjalnymi nożycami o długich ostrzach. Z cięciem góry nie czekaj, aż osiągnie wymaganą wysokość, lecz przycinaj po trochu już wówczas, gdy osiągnie 3/4 żądanego wzrostu. Jeżeli będziesz zwlekać zbyt długo z rozpoczęciem cięcia żywopłotu i będziesz zmuszony przyciąć go radykalnie, odsłonią się brzydsze, często zbrązowiałe, położone bliżej wnętrza fragmenty, co zepsuje ogólny wygląd. Cięcia od początku wymagają zwłaszcza żywopłoty z modrzewia, choiny kanadyjskiej i cisa.

Zdecydowanie najlepiej znoszą cięcie cisy. Cięcie i formowanie tych iglaków to sama przyjemność. Można je strzyc w przeróżne kształty – kule, stożki, postacie zwierząt, itp. Te zaliczane do najbardziej eleganckich i uniwersalnych iglaków (uniwersalnych dlatego, że mogą rosnąć zarówno w słońcu, w półcieniu, jak i w cieniu) mogą być przycinane nie tylko na końcach gałązek, ale i w miejscach, gdzie pędy są starsze, nawet zdrewniałe, bowiem śpiące pąki odradzają się na całej długości gałęzi.
Dużo więcej informacji na temat cięcia i formowania roślin iglastych znajdziesz w naszej książce „Szkoła cięcia”. Zachęcamy do zakupu.

Lucyna Grabowska, ogrodniczka